Onlangs waren we met de redactie op een fijne Nieuwjaars borrel uitgenodigd. Het was een uitstekend georganiseerde partij. Precies op het juiste moment toog de aimabele gastheer richting schuur om terug te keren met een schaal vol krokant plezier. Altijd een moment voor de redactie om scherp te zijn want men wil uiteraard steevast weten of het gebodene onze smaakpapillen weet te bekoren. Gespannen zit men klaar voor een live recensie. Met een overvloed aan theater en bombarie pakken wij dan ons moment. De warmte van de spotlight is een verslavende sensatie. Lees verder Dat belooft wat!
Tagarchief: frikandel
Beriado
Enige tijd geleden was de redactie van Culisjors uitgenodigd voor een treffen in de Belgische Ardennen. Toevalligerwijs deelden we het vervoer met een delegatie van de redactie van Frietkaart Tilburg. Een beetje regelmatig bezoeker hoeven we dus niet uit te leggen welke wending deze blog gaat krijgen. Inderdaad. Vlak over de grens bij Maastricht vroegen we de dienstdoende chauffeur bij de eerste afslag even aan het knipperlicht te kietelen. Want daar staat de niet te missen oranje keet van Frituur Woopy. De drie zat alweer in de klok, hoogste tijd voor een stukje 180 graden jolijt! Ons oog viel meteen op een reus van een snack die ons vriendelijk vanuit de vitrine toelachte. Een combinatie van twee van onze favoriete snacks: de berehap en de variado! In de volksmond ook wel de Beriado genoemd. Het variado gedeelte bestond uit stukjes frikadel en de onvolprezen cervela. Alsof ze wisten dat we langskwamen. Allez, in ons beste Frans zeiden we “un” en drukten priemend met de vinger op het glas. Bestelling succesvol geplaatst. De taal van de vetput spreken we allemaal. “Avec mayonaise” voegden we er vervolgens zelfverzekerd aan toe. Een twinkeling verscheen in de ogen van de bediende “ah, un connaisseur” leken ze te zeggen.
Bon. Na een kortstondig wachten werd ons de inmiddels gloepend hete Beriodo gepresenteerd. Een goed gevuld bakje mayoniase maakte het plaatje helemaal af. Een berehap an sich is al een behoorlijke rakker, de Beriado kunnen we gerust imposant noemen. Deren deed het ons uiteraard niet. De aanval is de beste verdediging is zo’n wijsheid waar je als rechtgeaarde Nederlander altijd op kan terugvallen in den vreemde. Op zeker.
Na de eerste happen maakte al snel een golf van heimwee zich over ons meester. Gevolgd door het besef dat wij en alleen wij koningen van de snacks zijn. Je bent potdomme nog geen 100 meter de grens over en niet alleen het asfalt is van inferieure kwaliteit. Die frikandel. Kraak nog smaak. De berehap. Niets van het kruidig boeket zoals wij het gewend zijn te bekennen. Ze mogen er dan een goed frietje kunnen bakken maar een moderne friture is zoveel meer dan een paar goede patatten. Wij van Culisjors.nl danken onze lieve heer op de blote knietjes dat we leven in een land, dat zich dat maar al te goed beseft.
Foto: Kiek d’n Duijs B.V. (voor al uw gevoelig plaatwerk)
Kanjerkroket
Er gaat geen dag voorbij, hier op de redactie van Culisjors, zonder dat we aangenaam verrast worden. Dat het onmogelijke wel degelijk mogelijk blijkt. Wij ontvangen op de redactie steeds meer vragen van nieuwsgierige lezers. Mensen met evenveel passie voor alles wat uit de 180 graden vetpoel komt, als wijzelf. Zo ontvingen wij laatst de volgende vraag:
“Hoihoi Culisjors, is het niet raar dat er wel een frikandel XXL bestaat en dat de kroket het zonder grote broer moet stellen? Wat kan hier de reden van zijn?”
Goede vraag natuurlijk maar over het antwoord hoefden wij bij Culisjors niet lang na te denken. Kroketten XXL bestaan niet en zullen er waarschijnlijk nooit komen. Het risico op beschadiging van de paneerlaag en daarmee de vervuiling van het frituurvet neemt simpelweg te sterk toe bij vergroting van het volume van de kroket. Dit is snacktechnisch wel op te lossen door een meervoudige paneerlaag, maar dat is natuurlijk desastreus voor de goddelijke smaak van deze duivelse verleider.
Niet veel later zitten we gewoon eens te kijken op de website van cafetaria De Molen uit Veenendaal om te zien of ze nog nieuwe acties hebben. Nou, die hebben ze! De Kanjerkroket!! Een kroket met een eigen website en die zichzelf aanprijst als zijnde extra groot en extra lekker! Daar stonden we dan, de hele redactie, met het schaamrood op de kaken een vreugdedans te doen. Niet te lang natuurlijk want Veenendaal ligt hier niet om de hoek.
Uit de oude doos
Snacksentiment
De liefde voor een goede snack zit er bij Culisjors al lang in. Op de middelbare school bijvoorbeeld piepte hij regelmatig (dagelijks)naar de snackbar in de buurt alwaar hij een wonder van een snack leerde kennen. Helaas daarna nooit meer tegengekomen, maar nimmer is vergeten! De uitbaters presenteerden deze topper als een eigen vinding. Ze hadden zelfs een eigen machine uitgevonden om deze te kunnen produceren. De naam van de snack is Culisjors ontschoten behalve dan dat hij deze, met bij zijn leeftijd horende geestigheid, een vleesboom noemde. “Een vleesboom met zalf alstublieft” jongensjongens wat was dat lachen. Gouden tijden, absoluut. Eigenlijk was het niet meer dan een frikandel met een paneerlaag. Maar de magie van een zelfverzonnen snack, waar men een eigen machine voor ontwikkelt, dat vergeet je nooit meer. De magie was van korte duur. De snackbar wisselde plotsklaps van eigenaar, het assortiment ging op de schop. De oude uitbaters waren vertrokken met onbekende bestemming. Het gerucht ging dat zij in Duitsland een handel wilden opstarten met het paneren van braadworsten. Een gouden idee. Maar ondertussen was in Nederland weer een snack op weg naar de vergetelheid. Culisjors had zich met het lot, nooit meer een vleesboom achter de huig te kunnen tikken, verzoend. Totdat hij onlangs De Vries Snacks leerde kennen. Een prachtig familiebedrijf sinds 1952. Zij produceren de gepaneerde frikandel! Klik op de foto en maak kennis met een bedrijf dat snacks maken als een ambacht ziet. Schitterend natuurlijk. Nu nog een snackbar in de buurt vinden voor een brok onvervalste nostalgie. De teleurstelling loert hier weliswaar om de hoek, edoch, de queeste is aangevangen. Je leest het op Culisjors.
Nieuw in snackland
Old soldiers never die. De Deurzakkers, niet kapot te krijgen. En, altijd een feestje! Geen probleem voor deze sympathieke Brabanders. Kijk ze daar glimmen van trots. Dat mag ook want een eigen snack, dat is niet mis. “Doe mij een Culisjors pinda” ooit zal het in menig snackbar klinken. Goed, Deurzakkertjes dus. Een kleine frikandel van kippenvlees. Als dat maar goed gaat. Je leest het op Culisjors. Polonaise!