O kroket, jij krokant wonder van een snack! Op de redactie van Culisjors krijgen wij met regelmaat van de klok de vraag wat nou onze favoriete snack is. Een duivelse vraag natuurlijk, waarop wij steevast antwoorden dat alles uit de frituur ons even lief is. Nonsens natuurlijk maar we zijn er wel mooi vanaf. Dat echter de kroket hoog op het lijstje favorieten staat is een waarheid als een koe. En niet alleen de rundvlees variant. Nee, juist die grote variëteit en de mogelijkheid veel smaken te kunnen herbergen, zijn eigenschappen die wij zo waarderen in deze krokante rakker.

Nu zit precies daar, zoals dat nu eenmaal gaat met sterke punten, meteen het gevaar. Want wat wordt er een hoop rotzooi door het paneermeel gejaagd. Laten we wel wezen. We mogen hier dan vaak hoog opgeven over al dat vakmanschap dat wij godzijdank in het vak aantreffen. Maar, me dunkt, wat lopen er een hoop galbakken rond daar in de vette branche. Want het kan je dag om zeep helpen hoor, een vieze kroket. En meestal is het dan precies dat andere kroketje op de kaart. Kom laat ik eens een satékroketje doen, denk je dan nog goed gemutst en het gemoed op avontuur. Tien minuten later komen alleen de woorden ‘koude’ en ‘kermis’ nog in je op, omdat dienstdoende fabrikant het niet nodig vond de meelderrie die ragout moet voorstellen naar saté te laten smaken. De hond. Excusez le mot, maar we worden hier gewoon weer pislink van. Enfin, dat is eruit, over tot de orde van de dag.

Want het kan ook anders! Op zeker, anders zaten we hier niet op dit uitstekende www. Het was onze goede vriend Eddie van de fameuze Frietkaart Tilburg, die onze redactie kwam verblijden met een bakje diepgevroren geluk. De stoofvleeskroketten van Diepvriesspecialist Van Rijsingen. Potverdrie wat een mooi kroketje. Prachtige grof krokante paneerlaag. Dat prachtige contrast van die heerlijk zachte emulsie die na een flink knappertje de smaakpapillen streelt. Van Rijsingen flikt het gewoon bij iedere hap. En over melerige derrie zal je ons niet horen. Prima stoof. Gewoon zoals het hoort. Hoog op smaak, dat wel. Maar zet er een fijne trappist naast en je hoort geen mens klagen. Garanderen wij hier gewoon.