De liefde voor een goede snack zit er bij Culisjors al lang in. Op de middelbare school bijvoorbeeld piepte hij regelmatig (dagelijks)naar de snackbar in de buurt alwaar hij een wonder van een snack leerde kennen. Helaas daarna nooit meer tegengekomen, maar nimmer is vergeten! De uitbaters presenteerden deze topper als een eigen vinding. Ze hadden zelfs een eigen machine uitgevonden om deze te kunnen produceren. De naam van de snack is Culisjors ontschoten behalve dan dat hij deze, met bij zijn leeftijd horende geestigheid, een vleesboom noemde. “Een vleesboom met zalf alstublieft” jongensjongens wat was dat lachen. Gouden tijden, absoluut. Eigenlijk was het niet meer dan een frikandel met een paneerlaag. Maar de magie van een zelfverzonnen snack, waar men een eigen machine voor ontwikkelt, dat vergeet je nooit meer. De magie was van korte duur. De snackbar wisselde plotsklaps van eigenaar, het assortiment ging op de schop. De oude uitbaters waren vertrokken met onbekende bestemming. Het gerucht ging dat zij in Duitsland een handel wilden opstarten met het paneren van braadworsten. Een gouden idee. Maar ondertussen was in Nederland weer een snack op weg naar de vergetelheid. Culisjors had zich met het lot, nooit meer een vleesboom achter de huig te kunnen tikken, verzoend. Totdat hij onlangs De Vries Snacks leerde kennen. Een prachtig familiebedrijf sinds 1952. Zij produceren de gepaneerde frikandel! Klik op de foto en maak kennis met een bedrijf dat snacks maken als een ambacht ziet. Schitterend natuurlijk. Nu nog een snackbar in de buurt vinden voor een brok onvervalste nostalgie. De teleurstelling loert hier weliswaar om de hoek, edoch, de queeste is aangevangen. Je leest het op Culisjors.