Jawel, een nieuwe rubriek. Jullie Culi gaat zelf in de weer met de potten en pannen. Omdat de frituur zoveel meer te bieden heeft dan wat er in de wereld te koop is. We zullen dus recepten gaan maken van snacks die je niet in de winkel kunt krijgen. “Oeioeioei als dat maar goed gaat” horen we al door menig huiskamer galmen. Tja, dat zal nog moeten blijken natuurlijk, we zijn in ieder geval makkelijk begonnen met een perfect stukje Italiaanse restverwerking. Dat klinkt wellicht wat luguber maar we hebben het hier gewoon over risottoballen, of arancini zoals de Italianen zelf plegen te zeggen in dat geestige, doch licht nasale, taaltje van ze.

Afijn, risottoballetjes. Het is een vernuftig staaltje van die Italianen hoor! En zoals we ze kennen is er weer een hoop te doen over wat nu precies het authentieke recept is, waar ze zijn uitgevonden enzovoorts. Daar stappen wij vrij makkelijk overheen, het gaat ons er hier namelijk om het spul zo snel mogelijk in het hete vet te laten plonsen.

Het begint allemaal bij de risotto. Het maakt niet zo gek veel uit wat voor risotto je maakt als het maar teveel is. Lekker eten, schep gerust nog eens op maar houdt in het achterhoofd dat het morgen pas echt genieten is en dat het pannetje op zeker niet leeg mag. Roep na de dis dan quasi verontschuldigend: “hè jongens wat zonde, heb ik me daar veels te veel gemaakt zeg”. En vervolgens: “maar wacht eens even, ik las laatst een verdomd interessant stuk in de gazet over Italiaanse restverwerking”. We hoeven hier niet uit te schrijven dat een ieder die overtuigd moet worden dat onmiddellijk zal zijn nadat de woorden ‘hete’, ‘vet’ en ‘jagen’ zijn gevallen.

Laat het spul een nachtje in de koelkast staan, zo kan het wat opstijven opdat er de volgende dag met speels gemak balletjes van kunnen gedraaid. Stop in het midden een brokje mozzarella voor de jeu en haal de balletjes vervolgens eerst door een geklutst eitje en daarna door het paneermeel. Tijd voor het echte werk. Op naar de frituur en stel deze in op de inmiddels beroemde 180 graden. Zodra het sein vetmeester is gegeven de balletjes erin en kijk na een minuut of drie hoe het ervoor staat. Het is die mooie goudbruine kleur waar we vanzelfsprekend voor gaan. Een ietsje laten uitlekken en presenteren maar! Omdat alles uit de frituur een sausje blieft adviseren wij een fijne truffelmayonaise.

Op de redactie van Culisjors was het in ieder geval een ongekend succes. “Wat een lekkere nasibal” was wellicht wel het allermooiste compliment. Zelfverzekerd maken wij ons op voor de volgende aflevering van Culi aan de kook!