Och nasibal, we zijn niet altijd even eerlijk tegen je geweest. Met een kort “te droog” serveerden we je steevast af. Maar helemaal eerlijk was dat niet. Een incident van lang geleden had onze mening bijna voorgoed gekleurd.
Het moet halverwege de jaren negentig zijn geweest. Gedurende het wekelijkse uurtje onderricht in de rijvaardigheid. De dienstdoende instructeur, een kwal van een vent, dirigeerde ons een mistroostig industrieterrein op. Alwaar we halt hielden op enige afstand van een frietwagen. Het raampje ging omlaag en meneer begon met twee vingers in de lucht richting de snackkar te zwaaien. Na een bevestigend knikje uit de wagen dirigeerde hij ons richting parkeerplaats verderop. Lees verder Respect voor de nasibal
Ah het voorjaar! Dat mocht tijd worden ook. Want na een winter lang stoofvleeskroketten happen met een trappist in de knuisten, zijn we wel weer eens toe aan een frisse snack met een witbiertje on the side. Ja natuurlijk. En driewerf hoezee, dat kan hoor. Het zijn onze vrienden van 
De satékroket. Laten we hier nu eens eerlijk wezen. Een lange tijd haalde de redactie de neus op voor dit soort ‘gekkigheid’. Durven we best toe te geven. “Geen gedonder met de kroket” was hier jarenlang het credo. Totdat we enige tijd geleden bij de 
Alweer een dikke week geleden te lezen bij onze vrienden van 
