Cafetaria van de maand juni
Wat krijg je wanneer Gerard en Annie van hun passie hun werk maken? Juist! Cafetaria Gean! In 1969 begonnen Gerard en Annie de Groot te Purmerend aan hun grote droom, een droom die nog steeds voortduurt. Wat een zaak hebben ze neergezet in het Makado centrum (opgericht door Marie, Karel en Nando) daar in het mooie Purmerend. Sfeervol, authentiek met een sfeer die zich het best laat omschrijven als 100% liefde voor het vak. Een klassieke cafetaria die met zijn tijd is meegegaan. Dat bewijzen ze bijvoorbeeld met hum prima website.
We lezen er het volgende, schieten vol van geluk en schrijven met een dikke streep Cafetaria van de Maand:
Sinds 1969 is snackbar Gean gevestigd in het makado centrum in Purmerend, door de eerste oprichters Gerard en Annie de Groot. Ondertussen zijn we 42 jaar verder en zijn we nog steeds met dezelfde activiteiten bezig als toen die tijd. Natuurlijk is er wel het een en ander veranderd, maar de basis is nog steeds hetzelfde.
Onze doelstelling is een gezellige, schone en klantvriendelijke zaak met kwaliteit als spitspunt. Wij proberen iedere bestelling met zorg te bereiden. Dat wil niet zeggen dat er nooit wat mis kan (waar mensen werken vallen spaanders), maar wij proberen ten alle tijden te zorgen dat het op een goede manier wordt rechtgetrokken.
Heeft u vragen, klachten, suggesties of zou u graag zien dat wij een bepaald product in ons assortiment opnemen, laat het de medewerkers weten en wij gaan ons best doen dit op te lossen of in werking te stellen.
Wij hopen u snel in onze cafetaria te mogen begroeten, De medewerkers van Cafetaria Gean
Beriado
Enige tijd geleden was de redactie van Culisjors uitgenodigd voor een treffen in de Belgische Ardennen. Toevalligerwijs deelden we het vervoer met een delegatie van de redactie van Frietkaart Tilburg. Een beetje regelmatig bezoeker hoeven we dus niet uit te leggen welke wending deze blog gaat krijgen. Inderdaad. Vlak over de grens bij Maastricht vroegen we de dienstdoende chauffeur bij de eerste afslag even aan het knipperlicht te kietelen. Want daar staat de niet te missen oranje keet van Frituur Woopy. De drie zat alweer in de klok, hoogste tijd voor een stukje 180 graden jolijt! Ons oog viel meteen op een reus van een snack die ons vriendelijk vanuit de vitrine toelachte. Een combinatie van twee van onze favoriete snacks: de berehap en de variado! In de volksmond ook wel de Beriado genoemd. Het variado gedeelte bestond uit stukjes frikadel en de onvolprezen cervela. Alsof ze wisten dat we langskwamen. Allez, in ons beste Frans zeiden we “un” en drukten priemend met de vinger op het glas. Bestelling succesvol geplaatst. De taal van de vetput spreken we allemaal. “Avec mayonaise” voegden we er vervolgens zelfverzekerd aan toe. Een twinkeling verscheen in de ogen van de bediende “ah, un connaisseur” leken ze te zeggen.
Bon. Na een kortstondig wachten werd ons de inmiddels gloepend hete Beriodo gepresenteerd. Een goed gevuld bakje mayoniase maakte het plaatje helemaal af. Een berehap an sich is al een behoorlijke rakker, de Beriado kunnen we gerust imposant noemen. Deren deed het ons uiteraard niet. De aanval is de beste verdediging is zo’n wijsheid waar je als rechtgeaarde Nederlander altijd op kan terugvallen in den vreemde. Op zeker.
Na de eerste happen maakte al snel een golf van heimwee zich over ons meester. Gevolgd door het besef dat wij en alleen wij koningen van de snacks zijn. Je bent potdomme nog geen 100 meter de grens over en niet alleen het asfalt is van inferieure kwaliteit. Die frikandel. Kraak nog smaak. De berehap. Niets van het kruidig boeket zoals wij het gewend zijn te bekennen. Ze mogen er dan een goed frietje kunnen bakken maar een moderne friture is zoveel meer dan een paar goede patatten. Wij van Culisjors.nl danken onze lieve heer op de blote knietjes dat we leven in een land, dat zich dat maar al te goed beseft.
Foto: Kiek d’n Duijs B.V. (voor al uw gevoelig plaatwerk)
Aanschuiven
Cafetaria van de maand mei
Oei. Voor je het weet is het alweer juni en zijn wij zowaar vergeten bijtijds de cafetaria van de maand mei bekend te maken. Het is ons ook niet makkelijk gemaakt. Sinds we onlangs deze rubriek introduceerden worden we overspoeld met suggesties uit gans het land. Daar een keuze uit maken blijkt niet makkelijk. Want jongensjongens wat een pareltjes van snackbars is ons koude kikkerlandje toch rijk. Kosten nog moeite worden gespaard ons hiervan te overtuigen. Menig promotiefilm hebben we al mogen ontvangen. Die van Café Cafetaria De Pelikaan te Giessen sprak ons meteen aan. Bij Culisjors zijn we niet vies van een goed stukje gezelligheid gecombineerd met wat krokante hapjes. Bij De Pelikaan vielen we met onze neus in de boter.
Wat een eetcafé kan kunnen wij ook, moeten ze gedacht hebben bij Café Cafetaria De Pelikaan. En waarom ook niet. Als het vet is afgekoeld en iedereen zijn krokante plezier achter de kiezen heeft gaan de tafels aan de kant. Tijd voor een feestje! En hoe dat moet hoef je ze zeker niet uit te leggen. Topvermaak van uitstekende artiesten en een ouderwetse tombola. Hoofdrijs een gechambreerde kip! Kom daar nog maar eens om in deze tijden waar alles maar trendy, of hoe ze dat in het westen des lands ook willen noemen, dient te zijn.
Een sfeervolle impressie:
Mayo test: de uitslag
De grote mayonaise test. Wat keken we er naar uit op de redactie van Culisjors, lieve mensen. Nou en of. Vorig weekend was het eindelijk zover en jawel, daar zit je dan. Hoppatee, 11 bakjes met glimmende, geanonimiseerde emulsie voor de neus. “Dippen maar Culisjorsie” leken ze ons toe te schreeuwen. “Pas maar op smeerlappen” was onze repliek, Culisjors maak je de kop niet gek, met je praatjes. Op zeker. Weapons of choice waren friet, mini frikadelletjes en stukjes brood. De delletjes hebben we maar direct naar binnen geduwd. Voor de smaak maar vooral voor de rest van het testpanel ze achter de huig wist te tikken. It’s a dog eat dog world zoals ze dat over de grens zo treffend weten uit te drukken.
Voor het echte proeven is neutraler materiaal vereist. We gingen meteen voortvarend aan de slag. Als een razende gingen we ze één voor één af. Die eerste o zo belangrijke indruk nauwkeurig vastleggend. Nauwkeurig. We proeven het woord nog even op de tong alvorens het hier op te tikken. Zo graag willen we hier een instituut van de goede smaak worden, deskundig en bovenal betrouwbaar. Uw gids in de jungle der vettigheid. Maar jongens jongens, 11 stuks mayo, achter mekander over diezelfde tong laten glijden. Het is een aanslag voor iedere papil die hij heeft. Een ongemakkelijke onrust werd ons meester.
Dan zit er maar één ding op: filteren. Die paar smerige exemplaren en vooral de middelmaat rücksichtslos uit de competitie verwijderen. Belangrijkste afvallers bleken Calvé, Zaanse Mayonaise (middelmaat) en Tons Belse en Hollandse Mayonaise te zijn. Die laatste twee trachten een zekere ambachtelijk culinaire uitstraling te hebben. Daar hebben ze dan echt dat kekke potje en de praatjes van de fabrikant voor nodig. De smaak is ronduit teleurstellend was unaniem het oordeel.
Een unaniem oordeel over de beste mayonaise bleek simpelweg onmogelijk. Hoe kan dat ook in zo’n rijk landschap van merken en smaken? We geven het je te doen. Toch is de uiteindelijke top drie er één geworden waar we allemaal met goed fatsoen onze handtekening onder wilden zetten.
Nummer drie: Hellmann’s Real Mayonnaise. Prachtige smaak. Mooi vol en laat je precies doen wat je van een klasse mayonaise verwacht: nogmaals dippen. Doet qua smaak niet onder voor de winnaar. Nadeel van Hellmann’s is de gelatineuze structuur. Je kan er plakken van snijden en dat is voor de friet desastreus. Gewoon kopen voor op de boterham dus.
Op nummer twee de absolute verassing: Euroshopper Mayonaise! Een prima saus gewoon, uitstekend in balans was het oordeel van de jury. Even kregen we het gevoel in een test van TV programma Kassa te zijn beland. De woorden ‘beste’ en ‘koop’ stonden op het punt te vallen. Een dreigend gebalde vuist in combinatie met een licht agressieve blik wisten dat te voorkomen.
Nummer één: afkomstig van, hoe kan het ook anders, onze zuiderburen D&L (Devos Lemmens) Mayonaise. Heerlijke smaaksensatie en kleeft perfect aan de fritten. Waar veel mayo’s de balans naar de zoete danwel zure kant laten uitschieten laveert D&L subtiel langs deze kritieke punten. Compleet, vol romig en majestueus. Korter kunnen we het niet samenvatten. Me dunkt.
Lihanboutje
Weer zo’n klassieker die het stempel bijna vergeten snack mag krijgen. Het Lihanboutje mensen. In de jaren ’60 van de vorige eeuw hebben ze hem uitgevonden. Het Lihanboutje is dus niet alleen qua uiterlijk een oersnack te noemen. Vlees op een stokje. Dat zal toch op zijn minst de mannelijke helft van de bevolking aanspreken, moeten ze destijds gedacht hebben. Of bestond de vrouw als doelgroep überhaupt nog niet voor de gladde jongens uit de vetbranche? “Ze hebben al stemrecht, mooie janboel als ze ook nog eens gaan bepalen wat we in het vet laten glijden.” Het kan een plausibele gedachte geweest zijn natuurlijk.
Enfin, kappen met dat gemijmer we dwalen weer eens af. Het Lihanboutje. Prachtige naam ook, en inderdaad, laat deze naam vallen in een gezelschap van vrouwen: minstens 85% roept meteen “gadverdamme!”. Op zeker.
Waarom het een boutje heet hoeven we niet uit te leggen “maar waar slaat dat Lihan dan op Culisjors?” is natuurlijk een logische en terechte vraag. Geen idee, althans, een beetje. Het boutje is dus op smaak gemaakt met zogeheten Lihan kruiden. Of zoals de fabrikanten zeggen specifieke Lihan kruiden. Daar moeten we het mee doen. Verder is er verdomd weinig te vinden, wat deze specifieke melange nu precies is. En zo hoort het ook natuurlijk. Bij een beetje zichzelf respecterende snack is het zoveel mogelijk onduidelijk wat we nu precies achter de huig tikken.
Oersnack of niet, het Lihanboutje laat zich nog steeds prima achter die bewuste huig tikken, kunnen we vertellen. Nu zwichten wij al snel voor een snack met een paneerlaagje. De specifieke Lihan kruiden doen prima hun werk, een likje mayonaise erbij geeft wat ons betreft een 100% geniet garantie. Vlees op een ijsco stokje, dat is toch ook gewoon prachtig? Een vleeslolly ‘avant la lettre’ zullen we maar zeggen!
Snacknieuws
Zo! Dat heeft niet lang op zich laten wachten. We herinneren het ons nog als de dag van gisteren. Groot nieuws op Culisjors: we gaan gastbloggen op Snacknieuws. En voor je het weet dan is het gewoon zover. Het eerste gastblog is inmiddels een keihard feit. Trots en een tikje emotioneel, zo kunnen we de geestelijke toestand van de redactie op dit moment het best omschrijven. En dan gewoon weer keihard door met zijn allen, op naar het volgende hoogtepunt. Ja natuurlijk. De bittergarnituur ligt al in het vet te spartelen.
Koningin der sauzen
Uiteraard hebben we de uitzending van Keuringsdienst van Waarde over fritessaus en mayonaise gezien. Verwacht van ons geen passioneel pleidooi waarom fritessaus niet deugt en mayo wel. Om eerlijk te zijn spugen wij niet in een flinke klodder fritessaus bij onze frieten. Niks daarvan. Yogonaise daarentegen: dan halen we eerst de neus nog even op, om met onze groengele fluim deze lafbek van een saus, op zijn minst een fatsoenlijke kleur te geven.
Waar we eventueel wel vurig voor willen pleiten (maar nu even niet) is dat we in ieder geval kunnen kiezen in de snackbar. Want mayonaise, koningin der sauzen, hoort uiteraard in iedere snackbar thuis. Laten we welwezen met zijn allen. ‘Genieten is een keuze’ moet een begrip worden in gans het land.
Om die keuze vervolgens weer wat makkelijker te maken, daarvoor zijn wij er: Culisjors.nl. Jazeker! Wanneer wij dus door vriend van de site en vaste volger Eelkook worden uitgenodigd voor ‘De Grote Mayonaise Test’ dan komen we. Op zeker.
Volgende week zal het evenement plaatsvinden, naast de redactie van Culisjors zal ook de gehele redactie van Frietkaart Tilburg aanwezig zijn. Het belooft een zeer uitgebreide test te worden waarin alle bekende en minder bekende (inter)nationale merken voorbij zullen komen. Het verslag van deze test der testen op het gebied van sauzen en met name mayonaise, lees je hier op Culisjors.nl!
De thuisjury
