In mei 2013 publiceerden we hier de uitslag van de enige serieus te nemen mayonaise test. Hellmann’s Real Mayonniase pakte toen een prachtige derde plek.  We citeren het juryrapport: “Doet qua smaak niet onder voor de winnaar. Nadeel van Hellmanns is de gelatineuze structuur. Je kan er plakken van snijden en dat is voor de friet desastreus. Gewoon kopen voor op de boterham dus.”
Toen we een tijdje terug op Snacknieuws dit artikel lazen, was de nieuwsgierigheid meteen gewekt. Unilever heeft het recept een ietwat aangepast en de saus wat dunner gemaakt. Tijd voor een nieuwe test dus, op zeker!

Heerlijk weer hoor, die spanning op de redactie! Het plasticje van de deksel peuteren, even ruiken en dan het lepeltje erin. Dat glijdt een stukje makkelijker naar beneden hoor, het is nog steeds wat dikker dan pak hem beet Calvé maar aan de friet plakken doet het. Een verbetering wat ons betreft. En ook de smaak valt ons helemaal niet tegen. Licht zuurtje gevolgd door een mooie volle smaak achter op de tong. Zonder bezwaar dippen we lustig door. Maar wacht eens! We hebben nog bodempje Hellmann’s van voor de grote ommezwaai liggen bedenken we inenen. Die tikken we er meteen bij  op het bordje.

Toen werd het weer eens stil. “Waarom Unilever? Waarom?” stamelde iemand ontredderd. Waren we er toch bijna ingestonken met zijn allen! Want wat een smaakexplosie ten opzichte van daarnet zeg. Wat ons net al bekoorde ligt nu keer tien op de smaakpapil. Volle, krachtige mayo die we het liefst meteen vanaf de lepel achter de huig smeren. Het is om te janken dat dit nu dus niet meer te krijgen is. Omdat Unilever de middelmaat het liefst een podium geeft en zonder pardon een ambachtelijk product de nek omdraait.

Want dat doen ze, en het maakt ons pis en pislink. Het zal vast een commercieel succes worden, want als ze iets ambachtelijk kunnen daar, dan is het wel geld verdienen. En dat je naast Calvé iets minder zoets wilt verkopen valt nog toe te juichen ook. Maar waarom zo? Waarom deze heerlijke mayo ons ontnemen? Iedere keer wanneer we de nieuwe glazen pot in de supermarkt zien staan klapt deze gedachte ons weer vol in het gelaat. De illusie van kwaliteit blijkt weer eens belangrijker dan het product zelf. En dat vinden wij verdomde jammer.