We kregen en masse een rode waas voor de ogen op de redactie van Culisjors toen we het bericht lazen: snackkar moet weg bij scholen. Om vervolgens opgelucht adem te halen dat tot dusver alleen de gemeente Leiden dit onzalige plan ten uitvoering wil brengen. “Teveel betutteling bestaat niet” moet het nieuwe credo van de stad worden. Of iets in die geest. Wij bij culisjors.nl worden er in ieder geval moedeloos van. Nee, woest! Van snackkarren blijf je af! Genieten is een keuze en aan deze vrijheid wordt niet getornd. Op zeker!

Als liefhebber van de snack word je toch al met de regelmaat van de klok het verdomhoekje ingeschoven. Het is immers culinair minderwaardig, slecht voor je rikketik en meer van dat soort gemekker. Praat waar wij ons liever verre van houden. Het enige wat wij willen is op zijn tijd genieten van een mooi stukje ambacht. De behoefte de discussie aan te gaan is er zelden tot nooit. “Gelaten en onbewogen kauwen wij verder op ons delletje speciaal” is een inmiddels gevleugelde uitspraak geworden in ons team. Tot vandaag. Het kolkte van de gezamenlijke woede. Krachttermen vlogen over en weer. Waarom nu ineens wel? We zullen het nooit weten maar dat er een portie passie achter zat moge duidelijk zijn.

Wat volgde was één van de meest indrukwekkende gebeurtenissen op onze redactie. Om beurten stonden we op en schreeuwden met hand op het hart en een vastberadenheid waar Tatjana Simic nog een puntje aan kan zuigen: “ik ben een snacker!” En zo is het maar net.