Gastblog door HansytheKing

De echte ouderwetse vetpot cultuur, een cultuur die de Mediterraan nooit echt heeft weten te bereiken, tot mijn grote spijt. Veel meer dan de 180 graden van de pensionados voorzienende Brit met Fish & Chips komen we helaas niet tegen op het zonnige Malta. Het Malta waar de kleine broer van de Culisjors sinds enige jaren zijn thuisbasis heeft. Eveneens het Malta waar zelfs een Friet van Piet met zn derderangs garnituur geen voet aan wal heeft kunnen krijgen, zelfs na diverse pogingen. Honger maakt rauwe bonen zoet en dus is het zonde en pijnlijk natuurlijk want ieder moment dat het woord kroket of bitterbal valt in familieconversaties, slaat de heimwee toe, een heimwee die te vergelijken is met de roep van Lorelei, onweerstaanbaar.

De Mediterraan en de vetpot houdt, buiten de met bierbeslag besmeurde diepvries kabeljauw of wat daar op lijkt, op bij de Calamari Fritti. Overigens een ware traktatie in bijna alle Maltese restaurants. Niks van uniforme rondjes pure doorbakken taaiheid, prachtige stukken verse inktvis met een sappigheid en bite van een rijpe nectarine, prachtig. “OP ZEKER!”, zou mijn grote broer roepen!

Op de octopus na hoeft men uit de vetpot alhier dus weinig te verwachten. Waar wacht men dan wel op? Buiten de gebruikelijke Italiaans geschoolde keukens van watertandende goede pastas en pizzas, moet menig eetgelegenheid het hier hebben van de zelfgemaakte hamburgers.

Mijn hartje sloeg daarom ook over toen ik op de website las dat augustus de maand van hamburger is. Eindelijk kan ik van een afstand van bijna 2000 kilometer meepraten met mijn broer, mijn ervaring delen, eindeloos fantaseren over de ultieme hamburger en momenten delen met diegene waarmee je ze wilt delen. Net zoals ik en de Culi ooit loempia na loempia consumeerden na een avond vol volks vertier in onze geboortestad. “Broertje, jongen, we gaan een loempia halen, vers uit het vet.” Een loempia smaakt bijna altijd hetzelfde, maar die avond niet. Per bite, per loempia werden ze beter, samen met de Culi, mijn grote broer genieten van iedere hap! “Hej kleine, doen we er nog twee?” We keken elkaar aan en wisten het gewoon. Een van de gelukkigste momenten in mijn jeugd en mooiste herinneringen aan mijn broer. Paplepel dus!

Maar terug naar het heden, terug naar de maand van de hamburger.

Homemade Burger – U Bistrot – St. Julians – Malta 

In de eerste editie van mijn gastblogs voor de Culi direct een uitmuntende burger van U Bistrot, gelegen aan de prachtige baai op de grens van St. Julians en Sliema. “Homemade Burger”, zo staat hij op de kaart, niks meer, niks minder. En zoals je dan ook mag verwachten werkelijk geen enkele poespas verder aan of op de burger. Een vers broodje, een tot in perfectie gegrilde patty van 100% Angus beef en een begeleidende saus van zelfgemaakte mayonaise met een vleugje knoflook en een flinke dot grove mosterd.

De burger kreeg een begeleiding van een eveneens eenvoudige salade met komkommer, tomaat en prei, waar als punt van combinatie en smaakherkenning dezelfde mosterd was gebruikt in de dressing. Daarnaast blokjes aardappel uit de oven. De side-dishes zoals de tuffels en sla zijn natuurlijk totaal van ondergeschikt belang in deze maar als ze tot in detail het hoofdgerecht complementeren, dan mag dat simpelweg niet ongenoemd blijven.

Op de kaart staat overigens ook de Homemade Cheese Burger en de Homemade Cheese / Bacon / Onion Burger. Wellicht iets voor later, hoewel de kaart meldde dat daar een BBQ saus overheen gaat, in plaats van de mosterd/mayo/knoflook saus. Een in mijn ogen niet te versmaden combinatie. Het blijft natuurlijk allemaal een keuze, en wie wil genieten moet keuzes maken!

Is het de perfecte burger?

Voor mij wel, voor de Culi zelf wellicht niet, het zal natuurlijk altijd leerling meester blijven.

Volgende keer een blog over een ander culinair hamburger avontuur in de Mediterraan en tot die tijd: Genieten is een keuze!

PS. Culi, nog één loempia halen ouwe reus? Ze smaken zo mooi….