Menig snackbar heeft hem liggen, meestal onder de naam “Variado”. Een satéprikker met daarop verschillende kleine snacks. Zoals daar zijn de bitterbal, bami- en/of nasischijfje, een klein delletje, mini kipcorn en ga zo maar door. “Maar Culisjors, dat is toch voor kinderen?!” horen we regelmatig wanneer we over deze snack beginnen. Haal het stokje er maar eens uit, schenk jezelf een koude blonde rakker in en voilá: bittergarnituur. Soms moet je de mensen een eindje op weg helpen en de fantasie een beetje prikkelen. Ach ja, daar ben je uiteindelijk ook Culisjors voor zeggen wij regelmatig.
Bij onze vrienden van Big Snack hebben ze de fantasie ook flink weten te prikkelen. Deze maand hebben zij de Variado omgedoopt tot Oranjestick. Het is een heuse trend geworden; de thema snack. De lentekroket zag vorige maand het licht en onlangs presenteerde Royaan in het kader van Internationale Vrouwendag de Ladies First snack. Een vegetarische snack met maïs-nachosmaak. Alsof Blokker op deze dag de strijkbout in de reclame gooit. Bovendien ligt in menig vitrine De Dolle Mina (een forse gehaktstaaf) te glimmen. In de cafetaria is het iedere dag vrouwendag. Enfin, de Oranjestick. Een schitterend gebaar naar ons Koningshuis natuurlijk, zoals iedereen wel weet groot liefhebbers van bittergarnituur. Ze zullen het waarderen, dat durven we bij Culisjors wel te stellen. Wat een feestelijke verschijning. Nu hebben snacks van nature al een feestelijk uiterlijk maar deze Oranjestick straalt werkelijk van het plezier! Alsof het voorjaarszonnetje zo vanuit het vet je huiskamer binnen schijnt. Schotel hem eens als verassing voor aan je bezoek, het hoezee zal weldra klinken! Op zeker.
Er gaat geen dag voorbij, hier op de redactie van Culisjors, zonder dat we aangenaam verrast worden. Dat het onmogelijke wel degelijk mogelijk blijkt. Wij ontvangen op de redactie steeds meer vragen van nieuwsgierige lezers. Mensen met evenveel passie voor alles wat uit de 180 graden vetpoel komt, als wijzelf. Zo ontvingen wij laatst de volgende vraag:
“Waar komt al die passie toch vandaan?” is een vraag die de redactie van Culisjors vaak wordt gesteld. Een vraag waar we op dit moment, in de achtbaan waar we in terecht zijn gekomen, nauwelijks een fatsoenlijk antwoord op kunnen geven. Wat we wel kunnen zeggen is dat het enorme snacklandschap dat ons kikkerlandje kent enorm inspirerend werkt. Al die creativiteit die onze snackfabrikanten ten toon spreiden, geeft ons een enorme boost. Dat durven we best zo te stellen. Neem nou deze vinding van Mora: De Ragoezi! Een snack met zo’n naam wil je natuurlijk meteen het hete vet in kletteren. En wat een verraderlijk hapbaar uiterlijk. “Een waterfiets, 
De kaassoufflé is een vrouwensnack, vinden wij bij Culisjors. Een frikandel vinden ze snel een ranzig stukje vlees, laat staan dat ze het avontuur aan gaan door eens een sitostick te bestellen. Zonde natuurlijk want jongens jongens wat is er een stukje avontuur te vinden in de moderne friture tegenwoordig. Dat mag de vaste bezoeker van Culisjors toch inmiddels wel duidelijk zijn. Bon, de kaassoufflé dus. Bij Culisjors zij we mans genoeg om, zonder met de ogen te knipperen, deze zacht krokante doerak in een volle snackbar te bestellen. Nadeel van de kaassouflé is dat deze een wat slappe, melige bite kan hebben. De kaassmaak is bij menig exemplaar ver te zoeken. Nee dan de Souflesse! Wat een prachtige snack hebben we hier weer mensen! Een krokantje waar menig bamischijf jaloers op mag zijn en wat een vulling! Royaal smeuïge kaasvulling waar een brutaal pitje in zit. Een regelrechte aanrader dus. Mocht de frietkraam met louter bouwvakkers zijn gevuld; bestel er gewoon een 
De bijna vergeten snack. Wat wil je ook met zo’n onsmakelijke naam. Toch is dit samen met de kroket een echte oersnack. Stamt uit de begintijd van de snackbar. Naar het schijnt worden ze tegenwoordig gewoon met een kalfsragout gemaakt en niet meer zoals vroeger, met een nierragout. Zeker weten doen we het nooit. Dat deze snack 100% ambacht uitstraalt is een ding wat wel zeker is. De jaren ’50 nostalgie druipt er vanaf. Een sneetje brood waar een klotsje ragout op is gedrapeerd, alles samengehouden door een mooie grove paneerlaag. Uit de frituur is het een plaatje, de krokantie lacht je toe! Wat betreft smaak valt het ook zeker niet tegen. Kan wedijveren met de kroket uit het luxe segment. Geen probleem. Het sneetje brood geeft het wel een behoorlijk vetje. Een snackbar met oud vet valt bij deze snack meteen door de mand. De moderne snackbar zal dat niet overkomen, een goede vetvijver is belangrijker dan ooit tevoren. Als ze het verleden maar niet helemaal vergeten en deze ouderwets ambachtelijke klasbak blijven serveren. Bij Culisjors zeggen we regelmatig: “iedere snackliefhebber moet het Nierbroodje minstens één keer in zijn leven hebben gegeten.” Grote woorden maar daar lopen wij bij Culisjors niet voor weg.
“Een mooie snack kan elke dag” zeggen wij regelmatig bij Culisjors. Zondag is een goede dag om eens lekker chique uit te pakken. Dan kies je natuurlijk voor een echte klassieker. Het twaalfuurtje! Wat een schotel! Zo simpel maar ieder ingrediënt is raak. Twee sneetjes brood, een uitsmijter, goede kroket en een flinke dot huzarensalade. Een lunchkaart is niet compleet als deze geweldenaar ontbreekt. Sterker, in de moderne snackbar hoort het twaalfuurtje gewoon tussen de halve haan en de bamischotel te staan.
De Chinese keuken komt er op de redactie van Culisjors niet in. “Laten we eens lekker Chinees afhalen” krijgt steevast met een ijzerhard veto te maken. Verdomde jammer want een mooie loempia, koe loe yuk of nummer 167 tik ik met veel plezier achter de huig. Laten we in ieder geval blij zijn dat de snackbar op geen bezwaren stuit. En laat er dan wederom een nieuwe snack het licht hebben gezien. Onze Frans. Een bami pangangrol! Van de makers van de Deurzakkertjes. Met twee snacks dingen ze inmiddels mee naar de Culisjors snack van het jaar award. Zelf zeggen ze over Onze Frans:
Mora’s nieuwe vinding, De Lucifer. Zelf denken ze dus dat dit de snack van het jaar wordt, een behoorlijke ambitie.
De snackmarkt is een lastige. Een vechtmarkt kunnen we wel zeggen. Steeds weer nieuwe snacks strijden om een mooi plaatsje in de vitrine. Dat betekent onvermijdelijk dat als een snack niet genoeg verkoopt, het rap gedaan is met de glorie. De snackvitrine is een genadeloos podium. De Bon Bami is zo’n slachtoffer van de jachtige markt. Dat is heel erg jammer. Deze prachtige snack met een hart van satésaus had een grote kunnen worden. Graag had ik, met het weekend voor de deur, deze heerlijke traktatie als aanrader van de week willen presenteren. Het mag niet zo zijn. Een postuum saluut voor jou, Bon Bami. Een beetje tijd is alles wat je vroeg. We missen je.