“Hoe krijgen jullie het toch voor elkaar? Non stop allerlei heerlijks achter de huig tikken en nog steeds zo’n goed figuurtje hebben?” Het is een vraag die ons zo langzamerhand dagelijks wordt gesteld. Doorgaans bevelen we dan het sherry dieet van ganse harte aan maar das gekkigheid natuurlijk. Nee het is de Aziatische keuken die ons lichaam het stempel van ‘jonge god’ geeft. Op zeker. We zijn dan ook razend enthousiast en met de wok inmiddels bijna net zo virtuoos als met de frietpan. De oestersaus is bijkans sneller op dan de mayonaise. En op de redactie hangt sinds enige tijd een levensgrote poster van Ken Hom, prins der Aziatische keuken. Dus toen wij in zijn bestseller ‘De complete Chinese keuken’ achter een recept ‘methode: frituren’ zagen staan was het besluit snel genomen. Hoogste tijd voor een nieuwe episode Culi aan de Kook! Lees verder Kip in een pakketje van Ken Hom
We maakten een sprongetje van geluk toen we bij onze dagelijkse gang langs ’s lands diepvriesvakken eindelijk weer eens iets nieuws ontdekten. Kant en klare black angus burgers lachten ons in hun verleidelijke verpakking toe. Wat een welkome aanvulling in het door separator schijfjes gedomineerde schap. Niet dat we daar op spugen hoor, maar op een eenzijdig aanbod wel, dus was een vreugdedans meer dan op zijn plaats. Dat is doorgaans de polonaise. Daar schamen we ons helemaal niet voor, want vermits efficiënt uitgevoerd ben je met zijn allen zo weer thuis. Het nuttige met het aangename verenigen staat hier hoog in het vaandel. Op zeker!
Jawel, een nieuwe rubriek. Jullie Culi gaat zelf in de weer met de potten en pannen. Omdat de frituur zoveel meer te bieden heeft dan wat er in de wereld te koop is. We zullen dus recepten gaan maken van snacks die je niet in de winkel kunt krijgen. “Oeioeioei als dat maar goed gaat” horen we al door menig huiskamer galmen. Tja, dat zal nog moeten blijken natuurlijk, we zijn in ieder geval makkelijk begonnen met een perfect stukje Italiaanse restverwerking. Dat klinkt wellicht wat luguber maar we hebben het hier gewoon over risottoballen, of arancini zoals de Italianen zelf plegen te zeggen in dat geestige, doch licht nasale, taaltje van ze.