Mora’s nieuwe vinding, De Lucifer. Zelf denken ze dus dat dit de snack van het jaar wordt, een behoorlijke ambitie.
Qua uiterlijk heeft hij het in zich, dit is toch een snack die meteen in de vitrine al opvalt hoor. Het is een flinke rakker die je met zijn roodkleurige kop brutaal toelacht. Eenmaal uit het vet ziet deze snack er gewoon tip top uit. Presentatie is het halve werk zeggen wij regelmatig bij Culisjors. Dan de smaak. We beginnen onderaan. Dat is gewoon een kipcorn natuurlijk. Een flinke korst met een behoorlijk krokantje. Een kipcorn wil nog wel eens droog uitpakken, de Lucifer kent dat euvel niet. We eten hem met een likje mayonaise, prima combi, toefje curry zou ook niet misstaan. Dan belanden we waar het allemaal om draait. De kop van de Lucifer. En daar zit een pitje in hoor. Dat vlamt er meteen goed op. Ook hier weer een flinke korst, de kop is op de kipcorn geschoven, dan zit je uiteindelijk behoorlijk wat deeg weg te knagen. Tja, mooie snack maar het doet Culisjors te weinig. Eind 2013 zullen we hier bekend maken welke snack de beste van het jaar is. De Lucifer zou wel eens te vroeg hebben gevlamd.
De snackmarkt is een lastige. Een vechtmarkt kunnen we wel zeggen. Steeds weer nieuwe snacks strijden om een mooi plaatsje in de vitrine. Dat betekent onvermijdelijk dat als een snack niet genoeg verkoopt, het rap gedaan is met de glorie. De snackvitrine is een genadeloos podium. De Bon Bami is zo’n slachtoffer van de jachtige markt. Dat is heel erg jammer. Deze prachtige snack met een hart van satésaus had een grote kunnen worden. Graag had ik, met het weekend voor de deur, deze heerlijke traktatie als aanrader van de week willen presenteren. Het mag niet zo zijn. Een postuum saluut voor jou, Bon Bami. Een beetje tijd is alles wat je vroeg. We missen je.
De volgers van 
Chilisaus. Mooi spul, waar we op de redactie van Culisjors geen genoeg van kunnen krijgen. Deze week de fameuze Sriracha. Vallen we meteen met de neus in de boter. Er is in Sriracha land namelijk een tweestrijd gaande. Die gaat tussen de Rooster en de Flying Goose. Rooster van Amerikaanse makelij, Flying Goose komt uit Thailand. Wanneer we ons gaan afvragen welke de lekkerste zal zijn schiet ons een oud gezegde te binnen: dat maakt Culisjors wel uit!
Old soldiers never die. De Deurzakkers, niet kapot te krijgen. En, altijd een feestje! Geen probleem voor deze sympathieke Brabanders. Kijk ze daar glimmen van trots. Dat mag ook want een eigen snack, dat is niet mis. “Doe mij een Culisjors pinda” ooit zal het in menig snackbar klinken. Goed, Deurzakkertjes dus. Een kleine frikandel van kippenvlees. Als dat maar goed gaat. Je leest het op Culisjors. Polonaise!
Laat ik beginnen mijzelf te benoemen als ambassadeur van een wonder van een snack. De Cervela. Bij onze zuiderburen al jaren een begrip. Zelf piepte ik geregeld de grens over om van deze topsnack te kunnen genieten. Sinds enige tijd kun je hem hier en daar in de Nederlandsche snackbar aantreffen. Met name in het zuiden des lands. Gelukkig, maar dat moet natuurlijk iedere snackbar worden. De Cervela heeft het in zich, let op mijn woorden, een klassieker van het kaliber viandel te worden. Deze ietwat pittige donder, die ook koud kan worden gegeten, wordt licht ingekerfd voor hij in het vet wordt gelegd. Je kunt er zo makkelijk plakjes van snijden en het geeft een uitnodigend krokant jasje.