Maandelijks archief: september 2013
Roti Roll
Ondanks dat het niet uit de frituur komt, kunnen wij op zijn tijd best genieten van een portie roti. Het is een prettig gerecht dat lekker makkelijk weghapt ondanks de groente die erbij wordt geserveerd. Kom daar maar eens om tegenwoordig zouden we bijna willen zeggen. Dus wat een perfecte geste van het bedrijf Topking (uitvinders van de vlammetjes!) om dit uitstekende gerecht te vatten in een snack. Het was even zoeken maar goddank lagen ze ineens te blinken in de vitrine van de snackbar om de hoek.
We blijven het altijd spannend vinden zo’n nieuwe snack proeven. Kan dat wel wat zijn? Is het niet wat ver gezocht een snack maken van een gerecht waar aardappel en boon zo’n prominente rol spelen? Op deze manier duurt het niet lang meer alvorens we hutspot gaan paneren… enz. Het is die heerlijke spanning die wij toch iedere keer weer blijven opzoeken en waarom we zo dol op dit vak zijn.
De eerste happen van zo’n nieuwe snack zijn dan altijd hetzelfde. Dat zoeken, over de tong laten rollen van de smaken, die twijfel, vind ik dit nu lekker? Ja? Nee? Ja! Pats dit is hem hoor. Prima snack. Dit is roti. Prima gevangen die smaak, chapeau Topking! Wat kan een gerecht toch heerlijk zijn wanneer het krokant omkorst is mensen!
Ja lieve mensen, die Roti Roll vonden we echt boven verwachting lekker. Zo graag hadden we hier een bindend besteladvies afgegeven. Maar verdomme we kunnen het niet. Want wat hebben ze met de zoutpot lopen schudden daar bij Topking. Dat had toch niet nodig geweest jongens? Zou het de onzekerheid zijn geweest? Hebben de vlammetjes alle Topking smaakpapillen naar de ratsmodee geholpen? Het heeft op de Culisjors redactie in ieder geval een paar pittige en, dat zal jullie wellicht niet verbazen, filosofische discussies opgeleverd. Want alleen dan raak je de essentie van waar we hier mee bezig zijn.
Een gids willen we zijn voor al die voor een vitrine staan en het niet meer weten. Die iedere keer maar weer hetzelfde kiezen. En altijd blijven denken: had ik maar. Voor jullie zijn wij er. Dat je vol vertrouwen kunt zeggen: “doe mij maar eens zo’n Bamsa” en dat je weet dat het goed zit. Dat is dan toch dat stukje autoriteit dat we hebben verworven. Daarom moedigen wij onze vrienden van Topking vanaf deze plek aan om de zoutpot wat eerder los te laten. Toe maar jongens, jullie rol kan het hebben. Op zeker.
Daar zijn we weer!
Snackeredosio lieve vrienden! Ja, dat was even geleden dat jullie wat van de Culi hebben vernomen. Nou we zijn er weer hoor, fris en fruitig na een welverdiende vakantie te Frankrijk. Prima land hoor en prima mensen natuurlijk, die Fransen. Maar snacken dat kennen ze daar dus niet hè? Ja, een muffig kaasje of een plakje droge worst dat tussen je tanden gaat zitten. Kom je niet te kort daar. Gewoon een lekker hapje uit de vetput? Nergens te vinden. “Hoort er allemaal bij, dat is ook vakantie” zeiden we maar tegen ons zelf. En voor je het weet zit je de godganse dag aan kroketten en een delletje speciaal te denken. “De mens is een gewoontedier” zeggen wij op de redactie van Culisjors met grote regelmaat tegen elkaar.
In de bistro bleven de ogen steeds langer hangen op het kindermenu. Kipnuggets met friet. De kipnugget leek zowaar een snack met allure in plaats van het overgebleven koude hapje op een schaal bittergarnituur. Een wanhopig gewoontedier is tot veel in staat lieve mensen. Want zo zit je op een dag in die magnifieke bistro en overhandig je met een overtuigende voila de kaart retour, na een succesvolle bestelling van het menu enfant. Dat we dat niet hadden moeten doen wisten we natuurlijk al voordat we de ober wenkten. Maar dat het zo erg zou zijn..
Over de kipnugget kunnen we kort zijn: ook bij uiterste wanhoop weet deze snack niet te overtuigen. Het bakken van friet is een discipline waar menig restaurateur de neus voor ophaalt. Dat proef je in het resultaat dan ook altijd terug. De Fransen doen graag nog een schepje boven op deze misplaatste arrogantie. Wat een doffe, slappe, zelfs hier en daar niet gare ellende hebben wij achter de huig moeten duwen. We stonden op het punt ons in de zon gedroogde stokbrood voor noodgevallen (die Fransen lijken allemaal wel een beetje op een crimineel, laten we eerlijk wezen) te gaan halen om de dienstdoende chef een compliment hollandaise te geven voor zijn vertoonde kunsten.
Enfin, dat hebben we maar achterwege gelaten uiteraard. We zijn en blijven een keurige website, laat dat duidelijk zijn. Het zal jullie in ieder geval niet verbazen dat we eenmaal thuis meteen de dichtstbijzijnde friture in zijn gedoken. Op zeker. En we hebben weer wat pareltjes om over te schrijven hoor! Want ondanks alle ellende zijn we helemaal uitgerust en klaar voor een heerlijk nieuw seizoen Culisjors. Blijf dus afstemmen op je favoriete adresje!